. . .
-Ne yapıyorsun?
-Çakıllı’daki sekiz asırlık çınarın altında kitap okuyorum. Uğruna ömrümüzü verdiğimiz bütün kazanımlarımız tedavülden düşmüş paraya, yeni modeli çıkmış telefona, adını kimseciklerin duymadığı şarkıcıların kasetlerine döndü. Revacı yok, kıymeti yok, faydası yok, bütün değerler bir eski zaman dini gibi hükmünü yitirdi.
–İşin acısı bu durumun müsebbibi diyebileceğimiz kimse yok. İşin acısı suçlusu yok, dedi.
. . .
Doğru, suçlusu yok. Değişti, dönüştü herşey. Aslında hep böyle imiş. Değişir, dönüşürmüş. Zaman insanı hayatın merkezinden alır, çeperin dışına itermiş… Çeperin dışında basit bir takım işlerle oyalanmak kalıyor insana. Para kazan, gez toz, ihmal ettiğin hayvan tarafını besle işte… Marx’ı, Engels’i fazla mı hafife almışız ne.
. . .
Koca sakallı, huysuz çocuk tabiatlı bir adamın dediği gibi. Bilmek hiç bir işe yaramayan bir şey.
