Rusya’nın Sibirya bölgesinde bu ay 3.2 milyon hektar büyüklüğünde orman alanı yandı. Rus basını yangınların kundaklama sonucunda çıktığını, devletin söndürmek için çalışma yapmadığını yazıp çizdi. Bizde de hemen hemen her gün onlarca yangın haberi var. Tüm dünya insanın sebep olduğu çevre felaketleriyle karşı karşıya. İnsanlık milyonlarca yıllık yurdunu, yegane yaşam alanını çürütmek, yaşanılmaz kılmak, çekrdeğinden çatlatmak için yarış ediyor. Birbirini öldürüyor, kan döküyor, toprağı zehirliyor, yeşili yok ediyor, suyu kirletiyor, tohumu bozuyor. Sadece doğal çevreyi değil, kendisinden öncekilerden kalan bütün kültürel, zihinsel ve manevi birikimi de yok ediyor. . . . Hal böyle iken neydi o dünkü bayram havası. Göğün ışıltısı başka, denizin pırıltısı başka, yeşilin albenisi başka… evren ümit kesmedi mi insan denen bu zalimden. . . . Hani teolojik metinlerde üzerinde çok durulan bir konudur bu; uyarmıştır Tanrı’yı melekler, ‘Yeryüzünde bozgunculuk çıkartacak, kan dökecek birini mi yaratacaksın?’ diye Buraya kadar olup biteni değerlendirdiğimizde ortaya çıkan manzara melekleri doğrular niteliktedir. Fakat bunu kabul etmek Tanrı’nın bir proses olarak insanı yaratırken yanıldığını, netice olarak da yenildiğini kabul etmek sonucunu doğurur. Aynı metinler Tanrı’nın meleklere ‘Ben sizin bilmediğinizi bilirim’ şeklinde cevap verdiğini yazar. . . . Neydi onun bilip de meleklerin bilmediği… işte insan denen zararlının yapıp ettikleri ortada… Neydi meleklerin bilmediği. . . . Yoksa bir tek organizma mı insanlık dediğimiz. Zaman zaman enfeksiyona teslim olsa da hayatiyeti süren, yok olmaya direnen bir tek organizma mı? hepimiz o organizmanın tek tek hücreleri miyiz? Birimizdeki yanlışlık organizmanın bir başka tarafında arızaya, hastalığa, zarara mı yol açıyor? Birimizdeki iyilik bir başka tarafa güzellik olarak mı yansıyor. yani… Afrika’daki açlığın sebebi buradaki israf mıdır? Bir yerdeki savaşın sebebi bir başka yerdeki zulüm mü, öfke mi? . . . Öyle ise; kötülük haberlerini birbirimize yetiştirmeye gayret ettiğimiz gibi iyilikten birbirimizi haberdar etmek lazım. öfkeden daha çok neşe yansıtmalı, endişeden çok ümit. insanlığın yapacağı en büyük hayır hayal kurmaktan vazgeçmemek. Gülümsemek, iyilik temenni etmek. ümit etmek. Öyle ki çirkinlik, adaletsizlik, bencillik, kibir, öfke, bozgunculuk barınamaz olsun bulunduğumuz yerde.
